Nu niet gelijk stoppen met lezen omdat je het super onwijs niet eens bent met de titel. Omdat jij zeker weet dat het wel bestaat!
Omdat jij niet te zwaar zou zijn als er geen emotie eten bestond.
Of omdat jij al tig boeken hebt gelezen om je te helpen bij het verwerken van je emoties zodat je eindelijk kunt stoppen met ze te verbergen onder een laag suiker.
Of wellicht ben je zelfs wel opgenomen geweest in een speciale kliniek waar je hebt geleerd dat je eetstoornis is ontstaan door je traumatische jeugd.
En voordat je denkt dat ik de spot met je drijf en schrijf over dingen waar ik niks van af weet zal ik maar verklappen dat ik zelf niet zo’n fantastische jeugd heb gehad en ja ook een eetstoornis. En nee ik spot niet met je.
En ik weet dus zo ongeveer wel hoe het werkt. Natuurlijk niet alles en ook niet bij iedereen. Dus toen ik het onderwerp ‘emotie eten’ ging behandelen in mijn programma dook ik er weer eens extra in.
En dan vooral het werk van Dr. Alan Goldhamer en Dr. Douglas J.Lisle, auteurs van het boek The Pleasure Trap en beiden werkzaam bij TrueNorth Health Center waar zij al jaren mensen helpen en begeleiden bij het doorbreken van voedselverslaving en het verbeteren van hun gezondheid. Het is dé plek voor de echte healthfreak die meer wil dan alleen maar puur plantaardig eten. Hier gaat het om ultieme gezondheid, het best haalbare behalen (wat dat is zal ik behandelen in een volgend blog).
Het is ook de plek waar mensen naar toe gaan die na het volgen van bijvoorbeeld The Starch Solution toch niet meer afvallen. Maar ook is het de plek waar je naar toe kunt gaan als je ziekte wilt bestrijden met gezondheid in plaats van medicijnen, op een veilige manier omdat het allemaal ook geschoolde artsen zijn.
Dr. Lisle is wat mij betreft de expert als het gaat om emotie eten en voedselverslaving en zijn werk heeft me tal van inzichten gegeven in mijn eigen gedrag. Waarom eet ik eigenlijk? Is dat alleen daar waar het voor bedoeld is? Namelijk energie, brandstof. Of zijn er toch nog andere redenen om te eten?
Natuurlijk zijn die er. Eten is een enorm sociaal gebeuren. We eten bij uitstek om dingen te vieren en wie dan niet mee doet is ‘ongezellig’. Maar dit hoeft niet tot overgewicht of emotie eten te leiden. En toch zijn er heel veel mensen die beweren dat hun overgewicht te wijten is aan emotie eten.
Dit idee is gebaseerd op de volgende aannames:
Wie te dik is eet gewoon te veel.
Wie wil afvallen moet gewoon minder eten.
Wie het niet lukt om minder te eten heeft:
A. een voedselverslaving, bijvoorbeeld suiker
B. geen wilskracht
C. emotionele problemen die hij/zij maskeert met eten
Los de emotionele problemen op en je lost het overgewicht op. Tal van afleveringen van Oprah en Dr. Phill zijn gewijd aan dit onderwerp en dus kijkt niemand er meer vreemd van op als jij nadat je grote liefde je aan de kant heeft gezet een liter Ben&Jerry’s wegtikt gevolgd door een zak chips. Want ja je voelt je nu eenmaal een stuk beter met een hap suiker in je mond!
Ha daar heb je me!
Zie je wel dat het bestaat!
Tijd voor een lesje in de pleasure trap!
Wij mensen hebben, net als ieder ander dier, primaire instincten die ons helpen te overleven zonder dat we daar constant over na hoeven te denken. De bekendste zijn wel ons honger gevoel dat ervoor zorgt dat we blijven eten en onze seksuele verlangens die ervoor zorgen dat we ons voortplanten. Zo is de mens verzekerd van haar voortzetting.
Verder zijn we ook nog voorgeprogrammeerd om pijn te vermijden en genot juist op te zoeken. Sterker nog, uit onderzoek blijkt dat onnatuurlijk toegebracht genot, zoals het gebruik van drugs, de andere instincten kan onderdrukken. Een vogel bijvoorbeeld in een kooi die kan kiezen tussen twee deurtjes met achter de een voedsel en achter de andere een gewillig vrouwtje zal kiezen voor dat vrouwtje. Het instantie genot van de seksuele ervaring gaat boven die van het eten. Maar wanneer er ook een deurtje zit waarachter een shot heroine wacht op het vogeltje dan zal deze dit telkens weer verkiezen, zelfs met de dood tot gevolg. Het korte termijn genot wordt verkozen boven het lange termijn effect, in dit geval dus zelfs de dood.
Ander voorbeeld. Motjes zijn geprogrammeerd om op het licht af te gaan. En zij weten helaas het verschil tussen kunstmatig licht en de maan niet en dus vliegen zij ook op het licht af dat hun dood betekent zodra ze in aanraking komen met de lamp.
Wat deze twee voorbeelden gemeen hebben is dat het in beiden gevallen kunstmatig genot is. Wanneer de vogel zijn natuurlijk instincten zou bevredigen met natuurlijke oplossingen zoals voedsel en seks dan was er geen probleem. En wanneer het motje het licht van de maan zou gebruiken als ijkpunt was er ook weinig aan de hand.
En jij, lieve lezer, bent niet anders dan dit motje of de vogel.
Zolang jij eet wat je bedoelt bent om te eten, je genot haalt uit dingen die de natuur je bied zul je niet uit emotie eten of ten prooi vallen aan onstilbare vreetbuien. Deze zaken bestaan bij de gratie van bewerkt voedsel. Nog nooit heeft iemand zich ziek gegeten aan een zak wortelen, appelen of boerenkool.
Ga maar na. Elke keer dat jij niet eet omdat je honger hebt maar omdat je een naar gevoel hebt dan is het koek, chocola of chips, worst of kaas.
Dat is ook logisch. Dat is het type voedsel dat een onnatuurlijk hoog genotsgevoel geeft door de hoge concentratie calorieën, vet en/of suiker. Nooit zul je zo’n genotpiek behalen met puur voedsel. Het gaat dus niet zozeer om het eten zelf maar om wat dit specifieke, geraffineerde voedsel, met je doet.
En dus bestaat emotie eten eigenlijk niet. We hebben het zelf gecreëerd. Het is een bijwerking van ons kunstmatige voedsel. Net zoals overgewicht dus. Geen enkel dier in zijn natuurlijke habitat is te dik! Tenzij het dik hoort te zijn zoals een walvis, maar dan zijn ze het ook allemaal. De enige reden dat sommige mensen niet te dik zijn ondanks dat ze ongezond eten heeft te maken met de receptoren voor vet waar zij in hogere mate over beschikken.
Daarover meer in mijn volgende blog.
Maar wie korte metten wil maken met emotie eten doet er dus goed aan zijn/haar kasten te vullen met natuurlijk gezond voedsel; plantaardig en zo onbewerkt mogelijk.
Blijf je wel zitten met die emoties natuurlijk 😉