Ik las laatst ergens; man is not a thing, man is a process. Ik meen dat het Deepak Chopra was die dit schreef maar ik weet het niet meer zeker.
De mens is geen ‘ding’ maar een proces. En dat vond ik zo’n rake uitspraak want het is ten eerst LETTERLIJK zo. Je bent nu al niet meer wie je een paar uur geleden was. Je cellen hebben zich vernieuwd, cellen zijn afgestorven, stoffen zijn afgevoerd en stoffen zijn binnegekomen. Je ademt in en uit. Hormomen komen vrij om je te vertellen dat je honger hebt of vol zit, dat het tijd is om blij te zijn of juist somber. Elke 7 jaar ben je een volkomen NIEUW mens!
En daarnaast BEN je niks wat vast staat. Op elk moment kan er je er voor kiezen te veranderen of ergens anders naar te kijken.
Je bent een proces en je bent in proces. Of je er nu bewust van bent of niet. Wanneer je je er niet bewust van bent ga je gewoon door zonder stil te staan wat het precies is waar je mee doorgaat en wat het effect er van is op jezelf, je gezondheid, je naasten, de aarde, de dieren, de wereld.
Hoe meer bewust je word van je processen hoe meer je bewuste keuzes kunt maken in wat je doet, in hoe dienstbaar je wilt zijn, hoe gezond en wat daar voor nodig is.
Mijn eigen proces van Whole foods naar Whole Living foods
De afgelopen weken ben ik zelf een transformatie aan het doorgaan. Het begon met het afknippen van mijn haar in september en het leidde er tenslotte toe dat ik in december besloot de overstap te maken van Whole foods naar Living Whole Foods. Ook wel een raw diet genoemd. Maar het Nederlandse woord rauw klinkt alles behalve lekker. Het zegt ook alleen maar iets over het feit dat je voedsel dus niet kookt, terwijl het erom gaat dat het voedsel vol leven is. Vol macro en micro nutriënten, levende enzymen en electrolyten, vitamines, mineralen, anti-oxidanten en phyto nutrienten.
Ik wil je, zo kort mogelijk, iets vertellen over het hoe en waarom van deze overstap.
Zelf ben ik er ook nog steeds verbaast over maar nu ik wat verder in het proces zit klopt het helemaal met waar ik sta en waar ik heen wil. Maar laten we bij het begin beginnen…..
Zo’n twee jaar geleden werd ik ziek. Het leek een gewone, fikse, keelontsteking dus ik dronk veel thee met gember en maakte het me gemakkelijk op de bank met Netflix en een boekje. Maar ik werd niet echt beter. Ik kreeg allemaal plekjes in mijn mond, tong en gehemelte die pijn deden, het moeilijk maakten om te eten en er waren dagen waarop ik niks meer proefde.
Dit bleef maanden aan, ondanks medicatie van zowel reguliere huisarts als homeopaat. Daarnaast was ik dood en dood moe. Ik wist niet goed of ik nou burn-out was en daar ziek van werd of andersom. Maar het ging niet goed, dat was zeker.
Vlak voor de 1e lockdown werd afgekondigd besloot ik een periode te stoppen met werken en me alleen nog maar te richten op mijn herstel en de kinderen. Ik had nergens energie meer voor en dit was pijnlijk en frustrerend.
En zo ging ik de eerste lockdown in. Aan de ene kant een geluk bij een ongeluk want ik hoefde me nu geen zorgen te maken over werk, aan de andere kant had ik niet meer 1 kind thuis maar 3, waarvan er 2 ook nog thuis onderwijs moesten hebben. Aan de andere kant had ik geen haast meer in de ochtend en dat bleek een groot rustpunt. Mijn lichaam hoefte niet gelijk AAN na het opstaan. Ik hoefde nergens op tijd te zijn en langzaam kwamen de stress hormonen tot rust.
Maar ik bleef doodmoe. En zodra mijn weerstand ook maar iets kelderde kreeg ik weer last van mijn keel en de plekjes. Rond die tijd kreeg ik ook voor het eerst een fikse ontsteking in mijn voet. Er zit reumatiode arthritis in mijn familie en ik wist op de een of andere manier meteen dat het foute boel was. En dat mijn lichaam me smeekte aktie te ondernemen.
Maar als je ooit met extreme vermoeidheid te maken hebt gehad, zij het door ziekte, zij het door burn-out, dan weet je hoe moeilijk het is om iets te veranderen als je amper je gedachtes bij elkaar kunt brengen.
Let food be thy medicine, and medicine be thy food.
– Hippocrates
Ik begreep dat ik iets anders moest doen, maar ik wist niet goed wat. Ondertussen was ik in de loop van tijd ook wat kilo’s aangekomen. Ik dacht dat dit vooral kwam doordat ik in de periode dat ik zo moe was ook vaker naar bewerkte producten had gegrepen en meer vegan junkfood had gegeten. Maar wat ik in de afgelopen twee jaar ook probeerde… ik viel geen grammetje af, ik kwam zelfs meer aan.
Ik had namelijk de gewoonte ontwikkeld om energie uit mijn voeding te proberen te halen. Zoals zoveel van ons trachten te doen. Ik at op zich gezonde maaltijden maar tussendoor at ik veel chocolade en andere zoetigheid om mezelf maar een energie boost te geven.
Lekker eten werd ook een manier om te ontspannen en om nog geniet momenten te hebben in de dag en mezelf te verwennen. Het was van alles in één.
Ondertussen probeerde ik wel van alles. Voeding is altijd mijn medicijn geweest. Het begon ooit met ayurveda. Toen vegetarisch eten, toen kwam ik op het ‘een leven lang fit’ systeem en tenslotte op whole foods en The Starch Solution.
Ik begon flink meer groente te eten en dat hielp wel iets. Ik was langer zonder klachten en had af en toe een dag meer energie maar bijna elke middag stortte ik voor mijn gevoel helemaal in en moest ik echt rusten voordat ik weer verder kon met de rest van de dag.
Maar….ik bleef enorm veel cravings houden naar vet en calorierijk voedsel, chocola en koekjes. En ik viel ook nog steeds geen grammetje af.
En toen herinnerde ik me hoe het ook alweer allemaal was begonen
Bovenstaande foto is denk alweer zo’n 9 jaar oud. Ik was daar flink wat kilo’s lichter (ik noem geen getallen en dat ook niet doen, doorover meer in een ander blog) dan ik nu ben. Ik voelde me heel erg goed, mijn huid was super glad en zacht, ik hoefde amper deodorant te gebruiken, ik was van al mijn lichamelijke kwaaltjes zoals chronsche bronchitis afgekomen en bleef moeiteloos op gewicht, ik had geen cravings en kon probleemloos alles afslaan wat ik niet wilde eten. Ik had de hele dag door energie, deed wat ik wilde doen, had een heldere geest en voelde me kortom LEVEND.
Ik kon wel huilen als ik naar deze foto keek. Want afgelopen oktober/november kreeg ik voor het eerst in 10 jaar sinds ik plantaardig was gaan eten, weer brondhitis (ik heb me 4 keer laten testen, ik had geen C). Vlak daarvoor had ik weer een uitbraak van die plekjes in mijn mond gehad wat veel pijn en verdriet bij me naar boven haalde. En toen ik daar langzaam weer bovenop kwam, heel langzaam, kreeg ik pijn in mijn gewrichten. Ik kon mijn rechterhand niet meer helemaal uitstrekken en ik kon geen doppen of deksels meer open draaien…..
Het voelde als een dark night of the soul moment.
En toen herinnerde ik me hoe het ook alweer begonnen was. Het ging me toen niet eens om slanker worden of gezonder. Ik wilde mezelf gewoon het beste geven. En dat betekende in de eerste plaats fruit. Ik was maanden ervoor al wel begonnen met een smoothie bowl in de ochtend maar omdat ik nog steeds erg de nadruk legde op groente en starches deed ik er vaak ook zoete aardappel en gekookte bieten door.
Dit had al geholpen, ik had langer energie dan wanneer ik havermout at of zoete aardappel, of linzen of welk ander onbijt dat ik had geprobeerd.
Maar nu begon ik de smoothie helemaal te vullen met fruit.
Ik begon weer met lezen en zoeken en bedacht dat ik waarschijnlijk veel baat zou hebben bij een paar dagen watervasten maar dat durfde ik niet aan zonder begeleiding en bovendien moest ik ook gewoon kunnen blijven functioneren. Uiteindelijk werd het een 3 daagse juicefast, maar wel een met genoeg kilocalorien (zie voor meer daarover deze video die ik erover maakte). En daarna stapte ik over op volledig rauw. Voor de juicefast was ik al begonnen met steeds meer rauw en de effecten waren DIRECT merkbaar.
En nu zit ik dit te typen. Zonder pijn.
Ik kan mijn vingers helemaal strekken.
Ik kan doppen open draaien en potten.
Ik kan een pincet vasthouden.
Ik kan mijn telefoon met 1 hand vasthouden en bedienen.
Ik kan het laatste beetje tandpasta uit de tube knijpen.
Ik kan vroeg opstaan en een uur yoga doen.
Ik hoef niet een uur te rusten voordat ik ga koken.
Ik kan weer ‘lastige’ boeken lezen en er nog iets van snappen ook.
Ik kan meer dan 1 klusje op een dag doen.
Ik kan overlopen van inspiratie.
En ja, dat dank ik allemaal aan FRUIT, met wat bladgroen, groente, kruiden, kiemen, zeewier, zaden en noten.
Whole Raw Living Foods.
En het allermooiste is misschien wel dat ik weer volledig in contact ben met mijn passie. Mijn passie voor het zelfhelend vermogen van het lichaam. Ik weer heb gezien dat alles wat me mankeren uit 1 bron komt; het verkeerd gebruiken van dat prachtige systeem. Het is allemaal disbalans. Het is uit alignement zijn. Je voelt je niet op je plek, niet thuis.
Het eten van Whole Living Foods is daar het tegenover gestelde van.
Het is IN alignement met wie je ten diepste bent. Het vraagt je om echt op je plek te gaan staan. In een wereld waarin iedereen wil dat je gewoon mee doet, niet te raar en voor een pilletje naar de dokter stapt als het niet gaat, vraagt het je om te vertrouwen op wat je gekregen hebt. Om het allemaal aan te gaan.
Maar de beloning is even groot als de uitdaging, dat weet ik nu al. Ik ‘ben’ er nog lang niet. Ik heb nog zoveel te leren. Nog zoveel fouten te maken. Maar ik neem je heel graag met me mee.
tbc>>>>>
liefs
Tessa