Deze zomer was het maar liefst 11 jaar geleden dat ik besloot een experiment aan te gaan; 3 maanden vegan eten.
Ik kende helemaal niemand die dit deed, de winkels lagen nog niet vol met vlees -en zuivelvervangers, er was een handjevol Amerikaanse blogs, en dr. Michael Greger moest zijn eerste boek: How not to die, nog schrijven.
Voeding had al wel aardig wat jaartjes mijn interesse. En ook koken was in de jaren ervoor meer en meer een passie geworden. Ik vond het dus al leuk om nieuwe dingen te proberen, op zoek te gaan naar ingrediënten die ik nog niet kende en te experimenteren. Maar ik had echt dus nog nooit van veganisme gehoord en tot op het moment dat ik besloot het te gaan proberen was het een ver van mijn bed show.
Wel had ik in de jaren ervoor regelmatig geflikflooid met vegetarisme. Ik was al jaren gestopt met het eten van varkensvlees, kocht regelmatig biologisch vlees en ik at heel bewust veel fruit en groente. Dus ik was zeker al wel een bewuste eter, maar ik hield ook erg van ongezonde dingen en boven alles van KAAS!
Een jaar eerder was ik gescheiden van de man met wie ik al 15 jaar samen was geweest. En vanaf dat moment was ik gestopt met vlees eten. Daarvoor had ik het dus al vaker geprobeerd maar omdat mijn toenmalige partner absoluut vlees wilde blijven eten vond ik het gewoon te lastig. Maar hij vertrok, en vanaf die dag kwam er geen vlees meer het huis in.
Ik ervaarde het als een enorme opluchting.
En toen ging ik op wandeltocht met een vriend. Twee weken lang wandelen door de Ardennen en kamperen. En ik kan niet precies uitleggen wat er gebeurde maar toen ik op een dag stopte langs een veld waar een paar prachtige koeien stonden, in van die zachte witte en mokka kleuren…. Toen klikte er opeens iets in mijn brein, of misschien was het wel mijn hart.
Niemand had het me ooit uitgelegd maar is begreep gewoon opeens dat koeien om melk te geven hun kind gedwongen moeten opgeven. En dat besef sneed keihard door me heen.
Dus ik wandelde. En toen ik weer thuis kwam ging ik op onderzoek uit en kwam ik erachter dat het klopte. En dat er dus mensen zijn die ALLE dierlijke producten daarom mijden en dat dit veganisten genoemd werden.
En zo begon ik aan mijn experiment van 3 maanden dat nu al 11 jaar duurt en wat mij betreft nog heel veel langer door mag gaan.
Waarom lukt het mij wel?
Deze vraag popte vandaag ineens in me op. Waarom lukt het mij al 11 jaar om plantaardig te eten terwijl er zo veel mensen zijn die er ontzettend moeilijk over doen. Natuurlijk, er zijn ook mensen die het al langer en misschien ook wel beter doen dan ik, maar dan nog….. Ik ken best wat mensen die heel bewust leven, bezorgd zijn om het milieu, geven om dieren welzijn, biologisch eten etc. en toch geven ze stuk voor stuk aan dat veganisme net een stapje te ver is of zo…. En helaas is er ook een groep mensen die na een X aantal jaren veganisme weer de rug toekeren
Dus besloot ik vandaag een blog te schrijven over de redenen waarom het mij wél gelukt is. Misschien heb je er wat aan mocht je geïnteresseerd zijn in plantaardig eten, en helpt het je om door te gaan als overweegt om te stoppen.
Dus….here weg go…. de 11 redenen waarom ik al wel 11 jaar plantaardig eet.
- Met dikke stip op 1: ik ben er voor meer dan 100% van overtuigd dat we géén dierlijke producten hoeven te eten om gezond te zijn. Sterker nog, ik ben er van overtuigd dat dierlijke producten niet in ons lichaam thuis horen. Hier zijn tig van redenen voor, als je er meer over wilt weten dan raad ik je bronnen aan als nutritionfacts.org, alle boeken van Michael Greger, en De Eiwwitleugen van Janneke van der Meulen, of luister een paar van haar podcasts. Er is zeer veel overtuigend bewijs dat wij mensen anatomisch gezien frugivoren zijn. Maar voor mijzelf is het meest overtuigende bewijs dat ik gewoon geen enkel instinct heb om een dier te doden of te eten zoals een vleeseter dat wel heeft. De natuur is zorgvuldig, de natuur is logisch. Het zorgt ervoor dat je van nature verlangt naar het voedsel dat goed voor je is. Ik ben nog nooit gaan watertanden als ik een dood dier op straat zag liggen, ik walg er eerder van. En ik ben zowel muziek als mentaal niet in staat een dier te vangen, in de ogen te kijken en de strot door te bijten. Dat is voor mij bewijs genoeg. Maar nogmaals, als dat voor jou nog niet genoeg is, zoek dan verder! Want ik beloof je, als je hier over twijfelt dan gaat er hoe dan ook een moment komen waarop je gaat wankelen. Misschien niet binnen een jaar, maar er komt een moment dat het even niet zo lekker met je gaat, en mensen gaan opperen dat je misschien toch maar eens een visje of een biefstuk moet gaan eten. En als het niet zo lekker met je gaat sta je minder stevig in je schoenen en voor je het weet zit je aan die biefstuk en zal je het moreel moeten recht breien voor jezelf. En over het algemeen zie ik dat mensen daar dan van maken; ik moest wel, ik werd ziek van veganisme. Maar niemand word ziek van plantaardig voedsel eten. Je kan wel ziek worden van verkeerd eten, te weinig eten, een B12 tekort en ga zo maar door. Maar stoppen met dierlijke producten is het beste dat je kan doen voor je gezondheid.
- Door bovenstaande overtuiging, kijk ik altijd verder wanneer dingen niet lekker gaan. Ik zoek mijn antwoorden bij artsen en deskundigen op het gebied van plantaardig eten. En als iets niet lijkt te werken dan stop ik er weer mee. Maar nooit zoek ik mijn oplossing in dierlijk eten omdat ik weet dat daar de oplossing ook niet ligt. Het probleem is gewoon dat je ook plantaardig de verkeerde keuzes kunt maken.
- Ik identificeer me niet met een label. Sure, op instagram gebruik ik #vegan #rawvegan en dergelijke om aan te geven dat mijn eetpatroon dus vrij van dierenleed is. Maar ik identificeer me er niet mee. Het is niet wie of wat ik ben. Ik ben geen veganist, of RAW foodie. Ik gebruik de termen puur om iets aan te geven. Maar doordat ik me er niet mee identificeer kan ik ook fouten maken of in een moment een andere keuze maken zonder dat mijn eigenwaarde daar aan vast zit. Dus als ik een keer bezweek voor een stukje kaas, dan deed ik daar niet moeilijk over. En als mijn schoonmoeder van inmiddels 90 een vleesvervanger kocht voor op de gourmet waar toch ei in zat dan at ik dat toch op en zat er verder niet mee. Inmiddels heb ik weer andere normen voor mezelf, maar ik zie te vaak dat mensen super streng zijn voor zichzelf en volledig in zak en as zitten als ze een keer toch vega burger met een plak kaas hebben gegeten. Kijk je hoeft het niet op te zoeken, maar door jezelf je ‘fouten’ te gunnen leer je weer meer over je proces en jezelf en kan je weer door. Een alles of niets mentaliteit werkt vaak alleen maar averechts, want wat als ALLES dus gewoon even niet lukt?
- Dat gezegd hebbende, is reden nummer 5 toch ook wel dat ik geleerd heb over het algemeen wel strikt te zijn. Maar dit heeft ook alles te maken met mijn eigen verslavingsgevoeligheid. Er is steeds meer onderzoek dat laat zien dat voeding wel degelijk verslavend kan zijn. En dit gaat niet alleen over suiker. In mijn geval geld dit juist meer voor bewerkte, vette en zoute producten. Strikt zijn geeft mij dus juist vrijheid. Net zoals je tegen een alcoholist ook niet zegt; maar af en toe een wijntje moet kunnen….
- Ik kies er volledig voor. Ergens helemaal voor kiezen is een van de meest bevredigende dingen die je kan doen in je leven. Je ziet het aan mensen die heel goed zijn in sport, of muziek, of yoga…. Het is gewoon echt een lekker gevoel om niet steeds te twijfelen, zal ik wel of zal ik niet. Ga er gewoon voor. Dat is bevredigend. Belonend. Dat voelt lekker. En wat lekker voelt is ook weer verslavend.
- Blijven leren. Als iets niet lekker loopt, verdiep ik me er in. Zo begon ik mijn vegan eetpatroon met veel vers fruit, smoothies en salades, maar in de loop der jaren werd het steeds meer gekookt, oa onder invloed van de Ayurveda. Mijn ochtend smoothie werd een bakje havermout, mijn lunch een soep en mijn diner vaak ook weer iets gekookt zoals aardappelen en groente met een vleesvervanger (de eerste 6 jaar dat ik vegan was at ik nooit vleesvervangers), of rijst met een curry etc. Mijn nadruk lag op whole foods maar ik vond dat af en toe een vegan burger, patatjes of een ijsje ook wel moest kunnen. Het is ook zo leuk dat al die producten er nu zijn! Dat was toen ik begon wel anders. Maar toen begon ik me dus steeds minder lekker te voelen, en begon ik aan te komen, klachten te ontwikkelen en man wat was ik moe. ik zette alles opzij wat ik had geleerd over Whole Foods en begon eigenlijk weer opnieuw en begon een nieuw experiment; dit keer met een focus op RAW living foods. En nu heb ik weer energie en mijn klachten verdwijnen als sneeuw voor de zon.
- Zet een eerste stap en maak het leuk! De juiste mindset is super belangrijk. Mensen die slagen willen groeien en zien elke moment van ‘falen’ gewoon als nieuwe informatie waar ze weer wat mee kunnen. Ik slaagde doordat ik gewoon begon en geen enkele eis stelde aan mezelf. Ik kookte en at wat ik lekker vond en ha plezier in het ontdekken van nieuwe recepten en het leren van nieuwe informatie.
- Kijk goed naar je omstandigheden. Toen ik begon bevond ik me in de perfecte omstandigheden. Ik had geen partner om rekening mee te houden, ik werkte vanuit huis en had alle tijd om dingen uit te zoeken. Maar misschien geld dit voor jou niet. Kijk dan naar wat er WEL kan. Wat je wil is een opwaartse spiraal creëren. Dat begint met een succes moment. Wat zou voor jou nu een succes moment zijn?
- Zoek inspiratie! Wanneer ik de motivatie voel wegzakken zoek ik naar nieuwe inspiratie. Mijn favoriete medium hiervoor is youtube, maar ook boeken en podcast. Zoek mensen die doen wat jij wil doen en kijk/luister/lees naar ze!
- Vraag hulp en zoek community. Ik werd lid van de vegan Nederland groep maar in de loop der jaren heb ik meerdere opleidingen en ook online trainingen en (live) workshops gevolgd. Daar ontmoet je eensgezinden en dat is gewoon heel fijn. Zelf probeer ik ook zoiets te creëren met mijn Eet met liefde Community op facebook. Je bent Welkom je aan te melden, ongeacht waar in het proces jij je bevind. Of je nu al 10 jaar plantaardig eet of net begint.
- Alles begint met liefde! Ga niet zo eten om ergens bij te horen, ga niet zo eten omdat je zus/broer/vriend het doet. Onderzoek echt je eigen WHY. Die is zoooo belangrijk wil je het volhouden. En kies elke keer weer vanuit Liefde. Liefde voor jezelf. Liefde voor de dieren. Liefde voor de Aarde en liefde voor je medemens. Laat liefde je leidraad zijn mooi mens dan kom je er wel.